Gönen Ekşidere Dağ Ilıcası

Bir kaç hafta önce Gülhane parkında leylekleri havada gördüğümüzde bu yaz hareketli geçecek diye tahmin etmiştik. Çok geçmeden işler rast gitti ve alsak mı, ne alsak, o mu iyi bu mu iyi tartışmalarını bitirip içimize sinen bir araba almak nasip oldu. 2008’de bu bloğu açmamıza vesile olan 2001 model beyaz Palio’muzdan sonra artık 2011 model beyaz bir Hyundai ix20’miz var. Darısı tüm araba isteyenlerin başına…

Arabaya kavuşunca ilk uzun seyahatimizi sıla-yı rahim için yani büyüklerimizi ziyaret etmek için Gönen’e giderek yapalım istedik. Cuma akşamı yola çıkıp körfezi boydan boya dolaşarak Gölcük, Yalova, Bursa, Karacabey, Bandırma üzerinden Gönen’e vardık (390 km).

Beklediğimizden biraz uzun bir yolculuk oldu (ekonomik olması için fazla sürat yapmadık) ama çok keyif aldık. İstediğimiz yerde durup mola verdik. Gönen’deki büyüklerimize haber vermediğimiz için gecenin bir yarısı kapılarını çalmamız biraz heyecanlandırdıysa da bizi gördüklerine çok sevindiler.

Gönen’e her geldiğimizde güzel mesire alanlarından birini beğenip piknik yapmak adetimizdir. Bu kez en son 3-4 sene önce gittiğimiz ve çok güzel sincaplarıyla aklımızda yer eden Gönen Ekşidere Dağ Ilıcası’na gitmeye karar verdik. Aslında insanlar burayı ılıca olduğu için ziyaret edip konaklıyor ama biz sincap görmeye gidiyoruz diyebiliriz 🙂

Çok hafif bir piknik sepeti hazırlayıp cümbür cemaat arabaya doluştuk ve yemyeşil yollardan geçerek Gönen-Balya yolu üzerindeki (Balya yol ayrımında tabelası var)  Gönen’e 13 km uzaklıkta Ekşidere Köyü’ne bağlı Dağ Ilıcası’na vardık. Yollar asfalt ve ılıca yakınları gayet düzgün, fakat Gönen çıkışı çok fazla çukur içeriyor. İyi bir bakıma ihtiyacı var.

Ilıca’nın tesisleri gayet düzgün, bahçeleri, otoparkı çok temiz. Etraf yemyeşil zaten. Biz tesislerin içine girip havuzlardan faydalanmadık. Malesef öyle bir alışkanlığımız yok, Rize Ayder’deyken de ılıcaları kullanmamıştık. Kalabalık gittiğimiz için grubu bozmamak adına piknik yapıp, etrafı gezip bol bol fotoğraf çekmek daha çok hoşumuza gidiyor.

Ilıca’da şifalı sulu havuz imkanının dışında ailelerin kalabileceği küçük küçük odalar mevcut. Fiyatları ve oda çeşitleri hakkında detaylı bilgilere ılıcanın web sitesinden (www.dagilicasi.com) ulaşabilirsiniz.

Ilıcaya varır varmaz aracı parkettiğimiz yerin hemen altındaki masalardan birini gözümüze kestirdik. Haftasonu olduğu için etrafa dağılmış masaların hepsi doluydu. Bizim bulduğumuz masa güneş alıyordu ama biz onu çekip gölge bir yere aldık.

Tesisin hemen altındaki bu yer eski tercihimize nazaran daha güzeldi zira önü apaçıktı. Karşımızda harika yemyeşil yamaçlar, dağlar, pırıl pırıl bir gökyüzü vardı. Tesisin iç kısımlarındaki masalar daha gölgelik ama orman içi gibi kalıyordu. Her ikisi de güzel aslında..

Pikniğimiz çok ağır değildi, normalde et, tavuk, sucuk vs alıp pişirirdik, bu kez hamur işi yoğunluklu bir piknik yaptık. Yeşilliğin ortasında mis gibi çayın yanında başka bir şey olmasa da olur aslında..

Masamızı hazırlayıp hamurlarımızı çayla birlikte löp löp yuvarladıktan sonra Şahika Hanımla kendimizi fotoğraf çekmeye kaptırdık. Hemen önümüzdeki boyumuz kadar otların içerisine dalıp (etraftan bir şey çıkar mı diye azıcık tedirgin olmadık değil) ilerledik. Müthiş manzarayı kadraja sığdırmaya uğraştık ama zor 🙂 Bir yandan emektar fotoğraf makinemizle çekerken bir yandan iPhone’ların sarjını bitirmeye, instagrama yüklemeye daldık.

Önümüzdeki araziyi bitirince sincap kovalamaya ormanın içlerine daldık. Büyüklerle birlikte epey yürüdük. Tesisin sonundaki çeşmede parke taşlı yol bitip patika başlıyor. Oradan da bir kilometre kadar ilerledik. Meğer ileride manzaranın daha güzel görülebildiği bir kayalık varmış. Bizimkiler önceden bildikleri için beni oraya götürdüler. Gerçekten de kayalıkların üzerinden manzara bir başka güzeldi. Orada biraz dinlenip geri döndük.

Malesef bir önceki gelişimizde üzerinde sincapların cirit attığı ağaçlarda bu kez kimsecikler yoktu. Biz de üzgün bir şekilde masamıza varıp eşyaları toparladık. Tam oradan ayrılmak üzereyken biraz uzağımızda çimenlerin üzerinde bir sincap gördüm. Hemen piknik yaptığımız yere 10 m mesafede idi. Apar topar makineyi çıkarıp yavaş yavaş yaklaşmaya başladım. Hayvancık sırtını dönmüş elindeki yiyeceği kemiriyordu. Usul usul yakınına kadar vardık. Bizi görünce biraz heyecanlanıp yanındaki meşeye tırmandı fakat çok uzaklaşmadı. Biz de meşenin altından zoom yapıp doya doya fotoğrafını çektik. Hatta küçük videolarını da çektik. O hiç istifini bozmadan bize güzel pozlar vererek yiyeceğini kemirmeye devam etti. Benim tahminime göre kurabiye gibi bir şey yiyordu ama Şahika hanım ıslarla kestane yediğini söyledi :)))

Gönen Dağ Ilıcası gezimizi böylece muradımıza ermiş olarak sona erdirdik. Dönüşte güzel güzel atlar, koyunlar, inekler gördük. Hepsinin durup fotoğrafını çektik.

Gönen’in içi hızlı bir şekilde inşaatlaşmakta, eski tek katlı bahçeli klasik Gönen evlerinin yerini 4-5 katlı apartmanlar almakta ama etrafı hala çok güzel ve yemyeşil. Ziyaret etmenizi tavsiye ederiz.